نخستین جلسه از لژیون‌های مجازی همسفران کنگره60 نمایندگی صالحی در روز سه‌شنبه 13 اسفندماه 1398 در فضای مجازی و با مشارکت همسفران در ساعت 17:30 بعد از ظهر آغاز به کار کرد. در ادامه خلاصه‌ای از عملکرد لژیون دوم در باب سی‌دی قضاوت» پیش روی شماست.
خلاصه سخنان اعضای لژیون دوم:
- بذر تمامی صفات خوب و بد در وجود انسانها قرار دارد و طبق گفته استاد امین اگر من صفتی را در وجود خود داشته باشم، قادر به تشخیص آن در دیگری نیز هستم. ما زمانی می‌توانیم نسبت به صفات منفی دیگران قضاوت نکنیم که آن صفت را در خود اصلاح کرده باشیم و در آن حالت با مشاهده همان صفت (منفی) در فرد دیگر حالت تنفر در ما ایجاد نخواهد شد و حتی ممکن است بخواهیم به آن فرد کمک نماییم تا آن صفت را در خود اصلاح کند. نکته دیگر اینکه اگر من صفت منفی را در دیگران تشخیص می‌دهم، نباید این را بر حسب تیزبینی خودم بگذارم؛ چراکه درواقع من در حال خرج کردن انرژی خود برای دیگران هستم درحالی‌که می‌توانم با همین انرژی بر روی نقاط ضعف خود کار کنم و بر اعمال خود متمرکز باشم.
- وقتی میان دو نفر که هر دو صفتی منفی را در وجود خویش دارند، جنگی در صور پنهان صورت می‌گیرد، هر دو بازنده هستند با این تفاوت که فردی که ناخالصی کمتری در وجودش دارد، ضربه مهلک‌تری را تجربه می‌کند و فشار بیشتری را احساس می‌کند، به همین دلیل است که می‌گویند انسان های خوب رنج بیشتری می‌برند؛ چراکه ناخالصی وجودشان کمتر است و در نتیجه فشار بیشتری را احساس می‌کنند.
- قضاوت دو محصول ناخوشایند به همراه دارد: نخست اینکه شخص با صدور حکم برای طرف مقابل مانند این است که شهر وجودی آن فرد را بمباران می‌کند و در نتیجه باید منتظر پاسخ این حمله باشد. دومین محصول این موضوع این است که ما بیشتر از همیشه از قاتلِ وجودی خودمان (یا همان نفس اماره) حمایت می‌کنیم و باعث می‌شویم باز هم از آگاهی خودمان نسبت به صفات منفی که در وجودمان قرار دارد، باز بمانیم.
- برای توقف روند قضاوت باید این پروسه را متوقف کنیم و بر درون خودمان و صفات خودمان متمرکز شویم، تا زمانیکه نور را بر روی خودمان متمرکز کنیم و فقط به قضاوت امور زندگی خود بپردازیم از قضاوت دیگران پرهیز خواهیم کرد.
- قضاوت کردن امری است که همه انسانها درون خود دارند اما آنچه اهمیت دارد این است که این قضاوت موجب بروز تنفر در ما نشود. برای کنار زدن قضاوت‌های ذهنی شاید به زمان زیادی نیاز داشته باشیم و باید رفته رفته آنرا متوقف کنیم، باید بفهمیم دلیل این قضاوت‌ها چیست؟ آیا به دنبال تائید دیگران هستیم؟ بنابراین لازم است روی آن متمرکز شویم تا با تمرین و تکرار این موضوع مهار شود.
- به قول آقای مهندس دردِ فراغ لذت وصال را دوچندان می‌کند! من این روزها بیشتر به این موضوع پی برده‌ام که چقدر حضور در جمع شما عزیزان برایم لذت‌بخش است .برداشت من از سی دی قضاوت این بود که متوجه شدم بسیاری از صفات که در دیگران مشاهده می‌کردم، در درون من نیز بوده است و یا حداقل بذر آنها را در وجودم داشته ام. وقتی در میدان مناسب (مثل کنگره) قرار می‌گیریم، صفات منفی و ناخالصی‌ها کم‌کم از وجود ما می‌روند، مانند صفت اعتیاد که به آرامی در مسافران از بین می‌رود و تمام این موارد بوسیله آموزش‌ها، حضور در لژیون و کاربردی کردن آموزش‌ها در زندگی اتفاق می‌افتد.
- در تزکیه و پالایش پی بردن به گره‌های درونی شاید ۵۰ درصد مشکل را مرتفع سازد؛ چراکه فرد پس از آن می‌تواند با تلاش در آن راستا آن گره‌ها رو از وجودش باز کند.
- اگر در طبیعت می‌رویم و احساس خاصی را تجربه نمی‌کنیم، به این دلیل است که آن احساس مکمل در درون ما وجود ندارد. در حالت برعکس ممکن است فرد دیگری با دیدن طبیعت احساسات بسیار زیبایی را تجربه کند، چراکه وی آن مکمل‌ها و خواسته درونی را در وجودش دارد، بنابراین برای ایجاد هر احساس و یا نیرویی به دو قطب نیاز داریم. یکی خواسته درونی فرد و دیگری میدان یا محیط بیرونی.
- من در گذشته مسافرم را بسیار قضاوت می‌کردم وقتی صفت بدی در او می‌دیدم در ادامه‌اش در کارهایش تجسس می‌کردم و در نهایت محکومش می‌کردم! حتی بدون اینکه حرفی میان ما رد و بدل شود ولی حسِ منفی من به او منتقل می‌شد و جنگی بین من و مسافرم بود که لفظی و یا فیزیکی نبود. (در واقع این قضاوت کردن‌ها، کانال محبت میان ما را مسدود می‌کرد). ولی زمانی که دوربین قضاوت را از روی مسافرم بردارم و به طرف خود بگیرم می‌توانم صفات ناخوشایند خودم را نیز ببینم.
- امید به انسان جانِ دوباره می‌بخشد، در دلِ امید، ایمان است، امید همان روزنه‌ی نوری است که از دریچه قلب و روح انسان وارد میشود و انسان را استوار نگه می‌دارد. امید مهمترین ابزار رسیدن به آرزوهایمان است. ناامیدی ابزار شیطان و مرگی خاموش است، ناامیدی مانند چاهی بی انتهاست اما انسانی که ناامیدی را تجربه کرده باشد می‌تواند به ارزش امید پی ببرد. امید یعنی یادمان باشد که همه برای مأموریتی خاص پا به این زمین گذاشته‌ایم.
- یادمان باشد که موشک‌های حقیقی شاید به هدف اصابت نکنند اما موشک‌های قضاوت (که در فکر و اندیشه انسان قرار دارند) قطعا به هدف برخورد می‌کنند، پس دست از قضاوت دیگران برداریم و انرژی خود را صرف کارهای مثبت کنیم.
تایپ و تنظیم: همسفر الهه – لژیون دوم
نمایندگی همسفران صالحی
در سفر اول برای باز سازی سیستم ایکس از داروی او تی استفاده می شود
قضاوت ,صفات ,دیگران ,منفی ,فرد ,صفت ,را در ,است که ,و در ,را تجربه ,که در
درباره این سایت